Zrównoważony rozwój to umiejętność zaspokajania własnych potrzeb bez narażania innych ludzi i przyszłych pokoleń na utratę tej możliwości
― Ewa Kosmala ―
― Ewa Kosmala ―
Ideę zrównoważonego rozwoju streszcza pierwsze zdanie raportu WCED z 1987 r.
Raport dostrzega, że cywilizacja osiągnęła poziom dobrobytu możliwy do utrzymania, pod warunkiem odpowiedniego gospodarowania. Model takiej gospodarki zakłada odpowiednio i świadomie ukształtowane relacje pomiędzy wzrostem gospodarczym (biznes), dbałością o środowisko (nie tylko przyrodnicze, ale także sztuczne – wytworzone przez człowieka) oraz jakością życia (w tym zdrowiem człowieka).
Sięgnięcie dobrobytu, sprawiedliwości (wewnątrz- i międzypokoleniowej) i bezpieczeństwa.
Zaspokojenie fizycznych i psychicznych potrzeb człowieka poprzez prawidłowe ułożenie jego stosunku do środowiska przyrodniczego.
Zaspokojenie potrzeb podstawowych, koniecznych dla prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego człowieka – osiągnięcie zrównoważonej jakości życia.
Zrównoważony rozwój to rozwój, który zaspokaja potrzeby obecne, nie zagrażając możliwościom zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń.
Swój rodowód wywodzi ze znanej opinii Klubu Rzymskiego „Granice wzrostu”. Zgodnie z tą opinią, w celu zapewnienia dalszej egzystencji życia na Ziemi i możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb wszystkich ludzi i przyszłych generacji, należy zadbać o zrównoważony rozwój wszelkich dziedzin życia i ludzkiej działalności.
Używając języka ekonomii można powiedzieć, że zgodnie z ideą zrównoważonego rozwoju społeczeństwo powinno żyć, uwzględniając rachunek ciągniony kosztów swoich decyzji biznesowych, środowiskowych ale także personalnych.
W języku potocznym pojęcie to zyskuje w zależności od kontekstu nieco inne znaczenia: często używane jest tylko jako synonim zachowań „proekologicznych”, zaś w środowiskach biznesowych jest utożsamiane z sukcesem i innowacyjnością i często zapomina się z trzecim filarze społeczeństwo.